Kimə Xidmət edirik?

Aylar əvvəl ermənilər tərəfindən internetə yüklənmiş, videoların bloqum tərəfindən tərcümə edilərək yayımlanması, və Azərbaycan KİV-lərinin bu videoları 2 ay sonra kəşf edib gündəmə gətirməsi, düşüncə qıtlığı yaşayan insanları təbii ki qıcıqlandıracaqdı. Çünki daxil olan məlumatlar, beyinlərində düzgün analiz edilmədiyindən, anormal təsir verməliydi.

Ümumiyyətlə, Azərbaycanda əzbər pozan, sürüdən ayrılan fərdi hərəkət qabiliyyətinə malik bütün insanlar, həmin bu zehniyyət qarşısında “düşmən dəyirmanına su tökən”dir.

Azərbaycan cəmiyyətinin erməniləri əsrlərdən bəri görməzdən gəldiyi, saymadığına (ignore), onlardan həqiqi mənada bixəbər olduğuna görə, cəmiyyət olaraq, onlarla mücadilədə çətinlik çəkdiyimiz qənaətinə tələbəlik illərindən gəlmişdim.

Beləcə, düşməni tanımağın yolu onların dilini bilməkdən keçir deyə düşünürəm. Bu fikirlərimi müxtəlif forumlarda insanlarla bölüşdükcə, nə qədər haqlı olduğumu anlayırdım. Elə həmin illərdə , Bakı Dövlət Universitetində erməni dilinin akademik səviyyədə tədris olunduğu bir bölüm təsis edilmişdi. Artıq, Azərbaycanda da bu istiqamətdə real-profesional addımlar atılırdı. 

Lakin, Azərbaycanda olan təhsilin-pedaqojik metodların keyfiyyəti, o cümlədən toplumumuzda oturmuş “erməni stereotipi”nin yaratdığı fəsadlar (məs: erməni dili öyrənmək ermənilikdir, bu dili öyrənən ya ermənidir, ya qarışığı var, ermənilərə işləyir vs.) istər istəməz tələbələri çəkindirir, tərəddüddə qoyur, inkişafına mane olur. Digər tərəfdən erməni dili bilən insanın sanki avtomatik olaraq MTN işçisi, çətin əməliyyatlarda aktiv fəaliyyətlə məşğul olan kəşfiyyatçı olacaqmış kimi maraqlı fantaziyalar da, bəzi iradəsi zəif insanları yön dəyişdirməyə sövq edir. Halbuki, bu çox şərəfli işdir.

Gələk söhbətimin mustafasına..

Piramida

Hardasa 3 il əvvəl Türkiyədəki tələbələr arasında QNET xəstəliyi (quest.net) yayılmışdı. Harda geridə qalmış topluluqlar var, orda ortaya çıxır. Bu ticarət növünün necə işləməsi haqqında, plan-proqramı haqqında google-da axtarış edib, forumlarda oxuya bilərsiniz.

Dostlarım da bu ticarətə qurşanmışdı və israr edirdilər ki, mən də qatılım. Lakin hərifləyəmmədirlər.  Bir dəfə onlardan gizli, ticrətin marketinqini, baş bişirməyin üsullarını izah edən “8 tuğla” adlı oriyentasiya kitabçasını ələ keçirdib, fəndlərini də öyrənmişdim.

Ən yaxın dostlara belə işin özü əvvəlcə gizli saxlanılır, tanıtıma göstərişli, dəbdəbəli geyimdə şəxslərin cəlbi, sonra utopik xəyallarla qısa yoldan zənginlik vədləri. Əgər bütün bunlara rağmən hələ də bu ticari şəbəkəyə qoşulmursansa, sənə “qoyun, dar beyinli” kimi aşağılamalar eləməkdən də çəkinmirlər..

  

Mən həmişə, bu ticari şəbəkəni dini şəbəkəyə-camaatçılığa bənzədirəm. QNET (və bənzəri piramida şəbəkələri) qısa yoldan varlanmağı (dünyada cənnəti), din (camaat, təriqət) də əsl cənnəti vəd edir.

Siyasətin Manısları

Etiraf edirəm ki, bu gün mövcud olan gənclik quruluşlarından yalnızca “Nida” təşkilatı gənclər arasında vibrativ özəlliyə malikdir. Məhz bu səbəbdən də, ona qeyr-ixtiyari olaraq, öz ölçüsündən böyük ümidlər yüklənir, daha sonra isə tənqid olunur.

Tıkla söhbəti oxu

Bildiyiniz kimi, islam dini varlığını elan etməmişdən əvvəl  40 nəfərin imanını gözləməli olmuşdur. Həmin 40 nəfərin arasında isə hər təbəqədən adam var idi; əsilzadə, tacir, varlı, kasıb, qul, hərbçi, qoçu vs...

Bu sayədə, islam hər təbəqəyə rahatca çatdırıla bilinirdi.

Diqqət çəkmək istədiyim isə bu fərqli insanları birləşdirən iman anlayışı, islamın gətirdiyi qardaşlıq anlayışı sayəsində aralarındakı güvən duyğusudur. Bu insanlar, gizli toplantılar keçirir, lakin basqın yemirlər. Çünki səmimi olublar. Bu insanlar sadəqət abidələridir.

Haqq isə haqqdır, hansı dövrdə gəlməyindən asılı olmayaraq.

Bugün özlərini “haqq”lı iddia edən, nidaçıların vəziyyətindən gələk..

Komandirim

Qarpiz böyür yata-yata,
əsgərə doqquz manata,
Arvadını sata-sata,
Gəzirsən, ay komandirim!

Belə getməz, bax, bu işlər,
əvvəl-axır biri bilər,

(Bir gün müstəntiq bilər)
Arvadını tutar siker,
Ağlayarsan, komandirim!

əsgər gedəndə görüşə,
Hazırlaşırsan dönüşə,
Beş-on manatlıq söyüşə,
Sevinirsən, komandirim!

Bu dünyanın sonu deyil,
Haqqa tərəf gəl sən əyil,
Qəhbəliyə salma meyil,
Sikilərsən, komandirim!

N.Dədə Qorqud söylər düzü,
Gizli qalmaz bax bu yazı,
Götündə yekə bir pazı,
Hiss edərsən, komandirim!

Aprel, 2012

* Daxili Qoşunlarda əsgərlərdən 9 manatlıq maaşlarını, o cümlədən müxtəlif bəhanələrlə ailələrinin göndərdiyi pulları mənimsəyən zabit gizirlərə xitabən...

Dünyada Hərbi Xidmət

Son dönəmlərdə, tez-tez könüllü, profesiyonal ordu qurucuıluğu haqqında müzakirələr artır. Əsasən də Gürcüstan-Saaakaşvili rejimi və ordusu nümunə gətirilir bəlli insanlar tərəfindən.

Gürcüstanın 2008 Avqust Müharibəsi təcrübəsini, Gürcüstanda təhsil almış hüquqşunas H.İsayevlə danışmışdıq. Öz müşahidələri və şahid olduğu söhbətlərdən bu nəticəyə gəlmişdik ki, ildə bir neçə həftəlik təlim görərək ehtiyata buraxılan əsgərlər, müharibə zamanı silah altına alınmış, və böyük fiasko yaşanmışdır. At, arvad, silah üçlüsünün əmanət verilməyəcək qədər əhəmiyyətli olduğunu vurğulayan atasözümüz fonunda, həqiqətən də əsgər silahıyla bütünləşməmiş əsgər də sayılmaz heç..

Bu yazının əsas mövzusu isə digər ölkələrdəki səfərbərlik qaydaları haqqındadır.

Talpanın sevimlisi – Üçüncü Tərəf

Bilmirəm, bu durumun elmi adı nədir. Amma vəziyyəti belə izah edim:

Təsəvvür elə ki, bir dənə talpanı sıxışdırırsan. Keyidir...sən. Keyidənlərin özləri də insan olduqlarına görə istər istəməz səhvlərə yol verirlər. Səhvləri incidir talpanı. Talpa incik olur. Talpa incidiyini deyir. İncidənlər səhvlərini boynuna götürmür. İki tərəf arasında prav-neprav söhbətini çözmək olmur.

Tam bu əsnada, üçüncü tərəf peyda olur. Üçüncü tərəf kimin prav kimin ne prav olmasını (lap soruşan olmasa da) deyəndə, prav elan edilən tərəfin sevimlisinə çevrilir. İncikliyin verdiyi əzikliklə, üçüncü tərəf ilahlaşdırılır. Üçüncü tərəfin elədiyi isə sadəcə talpanın eşitmək istədiyini deməkdən ibarətdir. Əgər neprav sayılıbsa, keyidənlər daha da aqressivləşərlər. İş inada minər…

Ordu ilə fəxr etmək..

Bu məktub, əsgərlikdə ikən Cavid Ağa (Ordu Psixologiyası)-ya xitabən yazılıb.


Ordu haqqında yazdığın fikirlərini hələ bu yaxınlarda oxumağa macal tapdım. Özəlliklə giriş qismi olduqca “yoğun” olub. Və razıyam sözlərinlə.
Azdan-çoxdan mənə bələd olanlar,düşüncə və təxminlərimə şərik olanlar bilərler ki,həmişə şəxsi təcrübələrim əsasında fikir bildirməyə çalışmışam. Bugün orduda olmağım da sırf şəxsi təcrübəmi qazanmaqdan başqa bir şey deyil. Elə sənin özünə də, Sıhhiye körpüsü altında dönərliyərkən demişdim ki, mən hər nə qədər militarist insan olsam da, özümü hərbçi kimi görmürəm. Lakin moment anında – bilirəm maraqlı ifadədir – sırf dövlət mənafeyi baxımından xeyirli olacağına inansam zabit kimi orduda qalmaq ehtimalını istisna edirdim. Nə isə…

Bugün sənin yazdığın ordu haqqındakı fikirlər demək olar ki, bütün fəlsəfi fikirlər kimi bekarçılıqdan ortaya atılan nəzəri sözlərdir. Əgər sözlərin təcrübədən doğulmuş fikirlər olsaydı xalamın da bığı olardı :D

Ümummilli Lider Sindromu

Onlar ululaşdırdığı liderlərinin həyata keçirəmədiyi hədəfləri özlərinə hədəf seçərək, özlərini liderlərindən daha ağıllı zənn edirlər.

 Kimisə özünə lider seçən insan, bəri başdan qəbul edir ki, ondan zəifdir. Bu lideri bir qrup ümummilli-hamının lideri elan edirsə, o zaman da hamının ondan zəif olduğunu demək istəyir. Digər tərəfdən də bu da danılmaz gerçəkdir ki, insanların bir qismi digərindən zəif olur. Əgər səni, məni yox; onu, kimsə lider, ümummilli lider olaraq qəbul edirsə, deməli bu zəif şəxsə görə, sən onun liderindən zəifsən.

 Xalqın ümummilli liderindən zəif olduğunu, hətta illər keçməsinə rəğmən bu iddianın dəyişmədiyini, Türkiyədə müşahidə etmişəm: Efenim, gelmiş geçmiş en büyük lider Atatürk! Atatürk gibisi bir daha gelmez!deyiblər orda. Hələ bir də görürsən, camaat ona şikayət zad ünvanlıyır. Xəyallar qururlar Atatürk dirilsə, neyniyərdi deyə…